پیوند موی ریش بر سر

این مطلب را به اشتراک بگذارید

پیوند موی ریش بر سر یکی از روش‌های ترمیم مو است که در آن جراح موهای ریش را با استفاده از تکنیک‌های استخراج فولیکولار (FUE) و ابزارهای مختلف به پوست سر پیوند می‌زند- البته پیوند ریش به ترمیم و بازسازی ریش و موی صورت هم اشاره دارد- برای جراحی‌های بازسازی موی صورت، جراح موی سر را به نواحی مختلف صورت بر اساس نیاز پیوند می‌زند. استفاده از موهای ریش به عنوان یک روش ترمیمی در بسیاری از کلینیک‌ها انجام نمی‌شود و به طور کلی روشی حاشیه‌ای است.

چرا از موی ریش به جای موهای سر استفاده می‌شود؟

در اغلب موارد در پیوند مو، جراح بخشی از موهای پشت سر را جدا می‌کند که به نام ناحیه‌ی اهداکننده شناخته می‌شود، و سپس آن را به ناحیه‌ی مورد نظر پیوند می‌زند. موی این ناحیه از پوست سر نسبت به ریزش مو مقاوم‌تر است و عمل پیوند را دوام می‌آورد.

اما همه بیماران، در ناحیه اهداء کننده، موهای کافی ندارند، و بعضی دیگر ممکن است هیچ مویی روی سرشان نداشته باشند. در این موقعیت، موهای بدن یعنی موهای دست‌ها، پاها و قفسه سینه بهترین گزینه‌ بعد از موهای سر است. باز هم، همه‌ی بیماران این نوع مو را هم ندارند. برای این موارد موهای صورت را می‌توان برداشت و به ناحیه‌های دیگر پوست سر پیوند داد.

پیوند موهای ریش ممکن است بر روی بیماران مبتلا به الگوی ریزش موی مردانه (MPH)، نتیجه‌بخش باشد اما در دیگر انواع آلوپشیا کارگر نیست. به‌عنوان مثال، بیماران مبتلا به آلوپشیای شدید، در تمام بدن‌شان هیچ مویی وجود ندارد و بنابراین برای این نوع روش‌ها واجد شرایط نیستند.

مطالعات پیوند ریش

اگر چه تحقیقات محدودی در این زمینه انجام شده است، اما در پژوهشی درباره‌ی پیوند ریش بعد از مدت سه سال (2005-2008) مطالعه روی مردان سی و پنج ساله‌ای که ترکیبی از موهای ریش و موهای بدن را روی پوست سر پیوند زده بودند، مشخص شد موی ریش یا بدن نباید در دو طرف سر و خط رویش موها استفاده شود، چرا که موهای این نواحی به طور طبیعی ظریف و نازک هستند. اما تارهای موی ریش پوشش ضخیم تر و فشرده‌تری در مقایسه با موهای بدن ایجاد می‌کند و همچنین در پنهان کردن جای زخم‌ها از موهای بدن بهتر عمل می‌کنند.

نتایج پیوند موی ریش بر سر واقع‌گرایانه و موفقیت آمیز عمدتاً به ویژگی‌های طبیعی موهای شخص گیرنده بستگی دارد، به این معنی که اگر موی سر بیمار کوتاه و فرفری باشد، موهای ریش با آن‌ها به خوبی ترکیب می‌شوند. اما اگر بیمار موهای بلند و صاف داشته باشد، استفاده از موی ریش به تنهایی در نواحی که خالی از تارهای موی طبیعی است، فقط ناهماهنگی بافتی را برجسته‌تر می‌کند و در نهایت غیر طبیعی به نظر می‌رسد. به همین دلیل، استفاده از ترکیبی از موی ریش و موی سر برای به دست آوردن منطقی‌تر است حتی در بیمارانی که موهایی کاملاً صاف دارند.

خطرات و عوارض جانبی پیوند موی ریش

• کبودی
• ورم
• قرمزی
• حساسیت یا درد در نواحی اهدا کننده و گیرنده
• عفونت
• زخم
• رشد موهای زیرپوستی

ملاحظات دیگر

بعضی مواقع رنگ موی ریش در مردان متفاوت از رنگ موهای سر است. در این شرایط پیوند موی ریش به سر این ناهماهنگی در رنگ را برجسته می‌کند و در نتیجه توصیه نمی‌شود.

موهای ریش، ویژگی‌های فیزیکی خود را تغییر نمی‌دهد و یا با محیط جدید سازگار نمی‌شود، به این معنی که نباید انتظار داشته باشید موی ریش نرم تر، نازک تر و بلندتر رشد نمی‌کند. با گذر زمان هم  ویژگی‌های فیزیکی موی ریش تغییر نخواهد کرد.

هزینه جراحی پیوند موی ریش چقدر است؟

عوامل متعددی هزینه جراحی پیوند موی ریش را تعیین می‌کند.

با بیشتر شدن تعداد روش‌های جدید و کارآمد استخراج موی فولیکولار FUE، گزینه‌های بیشتری در اختیار ما قرار دارد تا بتوانیم نواحی مختلفی را برای اهدای مو انتخاب کنیم. استخراج مو از ریش و موی صورت می‌تواند منبع خوبی برای پیوند و بازسازی موهای پوست سر باشد.

مزایا

پیوند موی سر با استفاده از موی صورت می‌تواند برای بیمارانی که موی نواحی قابل اهدای شان ناهماهنگ است، راه‌حل مناسبی باشد. این وضعیت اغلب در مراحل پیشرفته ریزش مو دیده می‌شود که موی سر افراد ضعیف و غیرقابل پیوند شده است. مردان مبتلا به الگوی طاسی مردانه که موهای‌شان جنس خوبی دارد، معمولاً گرافت‌ کافی برای پیوند نواحی درگیر طاسی دارند. با این حال، وقتی موهای ناحیه‌ی اهداکننده تراکم کمی داشته باشد معمولاً مو کافی برای پوشاندن کل منطقه‌ی طاس شده در اختیار نداریم. موهایی که نازک و کم‌پشت شده‌اند بعد از پیوند حداقل میزان رشد را خواهند داشت. برخلاف موی سر، موهای ریش معمولاً خیلی ضخیم هستند. موی ضخیم بعد از پیوند حجم بیشتری را ایجاد می‌کند که برای افرادی که موهای ناهماهنگ در منطقه‌ی اهداکننده/گیرنده دارند، حیاتی است.

موهای صورت برای بسیاری از مردانی که هر روز موی صورتشان را می‌تراشند، موی زائد به شمار می‌رود و برداشتن آن برای پیوند تغییری در چهره‌ی آن‌ها ایجاد نخواهد کرد. بسیاری از مردان اعلام کرده‌اند که بعد از جراحی پیوند ریش بر سر، وقت و زمان کمتری را صرف تراشیدن موی صورت می‌کنند، که برای این دسته افراد مزیت بزرگی به شمار می‌رود.

محدودیت‌ها

مردانی که موی ریش‌شان پراکنده و اندک است، میزان کافی مو برای پیوند در اختیار ندارد.

موهای صورت ضخیم تر است و در نتیجه می‌تواند بعد از پیوند حجم بیشتری به موهای جدید بدهد. با این حال، تعداد فولیکول‌های مو در واحد های فولیکولی به‌طور کلی محدود است. به عنوان مثال واحدهای فولیکولی موی سر معمولاً در هر گرافت بیش از 2 تار مو دارند، در حالیکه تعداد موهای ریش کمتر از 2 و در بسیاری موارد نزدیک به 1 تار است. واحدهای فولیکولی موی صورت عمدتاً یک و گاهی هم دو تار مو دارند.

با ضخامت بیشتر موی ریش نسبت به موی سر، موی پیوند شده پرحجم‌تر به نظر خواهد رسید. با این حال، موهای درشت ممکن است بهترین گزینه برای اطراف سر یا خط رویش موها نباشد. در بسیاری موارد موی ریش در ناحیه‌ی تاج سر یا لابه‌لای موهای سر کاشته می‌شود.

روش پیوند موی ریش بر سر

استخراج موی ریش و فولیکول صورت می‌تواند نسبت به روش‌های سنتی چالشی‌تر باشد. پوست صورت در مقایسه با پوست سر متحرک‌تر است و زوایای موی صورت معمولا عمیق‌تر است. این ویژگی‌ها برداشت مو از صورت را دشوارتر می‌کند. بسیاری از تکنیک‌های خودکار و رباتیک استخراج مو که برای موی سر طراحی شده‌اند، قادر به برداشتن موهای صورت نیستند. استخراج  دستی مو تا به امروز کاربردی‌ترین و بهترین روش استخراج موی صورت بوده است.

نتایج

موهای صورت، در مقایسه با موی دیگر قسمت‌های بدن، مرحله رشد (آناژن) طولانی‌تر دارند و مدت کوتاهی در مرحله استراحت (تلوژن) می‌مانند. این به این معنی است که هر موی صورت پیوند شده، در بیشتر اوقات دارای فولیکول موی در حال رشد است. این ویژگی منجر می‌شود موهای صورت برای مدت زمان طولانی‌تری در محل قرار گیرند و موی بلندتری را به وجود بیاورند که به حجم موهای پیوند شده اضافه می‌کند. تارهای ضخیم‌تر موهای ریش هم حجم بیشتری در منطقه پیوندی ایجاد می‌کنند.

نتیجه‌گیری

اگرچه بسیاری از بیماران درگیر طاسی، موهای دائمی کافی برای بازسازی کامل قسمت‌های طاس سر دارند اما برخی ممکن است تعداد گرافت‌های کافی برای پیوند و بازسازی تمام ناحیه‌ی طاس شده نداشته باشند. موهای صورت امروزه می‌تواند منبعی عالی برای بیمارانی باشد که موی سر اندک و ناحیه‌ی طاس گسترده‌ای دارند.

موهای صورت در یک مرد معمولی ​​به جراح پیوند مو اجازه می‌دهد حدود 3000 گرافت مو را فقط از ناحیه‌ی زیر چانه و گردن برداشت کند. این در شرایطی است که بیمار نمی‌خواهد تغییر قابل توجهی در ظاهر موهای صورت خود ایجاد کند. تعداد موهای برداشت شده در مردانی که می‌خواهند حجم موی صورت‌شان را کمتر کنند یا کاملاً ریش خود را از بین ببرند، به مراتب می‌تواند بیشتر باشد. اگر چه موهای صورت دارای فولیکول‌های موی کمتر در هر گرافت است، اما ضخامت خوب موهای صورت می‌تواند در هنگام پیوند به پوست سر، حجم موی بیشتری ایجاد کند، که توهم تراکم موی بالا را در ظاهر ایجاد می‌کند.

نوشتن دیدگاه